Koniec maja to zazwyczaj początek sezonu deszczowego lecz w tym roku zaczęło lać z 'grubej rury'. Miłe ochłodzenie o 10 stopni oznacza przyjemną zmianę po fali majowych upałów i suchoty. Poza tym aż żal było patrzeć na zmarnowaną ziemię, kwiaty i szare, zakurzone drzewa.
Pierwszy deszcz nazywają kwasowym/kwaśnym i na własnej skórze mogłem się przekonać dlaczego. Cały syf skumulowany w powietrzu, na dachach, liściach drzew spływa na ziemię,albo na ludzi jeśli akurat przyjdzie im do głowy genialny pomysł schronienia się pod jednym z cytrysowców palmiastych. Do tego gleba jest zbita i po kilku miesiącach suszy od razu nie chłonie takich ilości opadu. Osobiście miałem nieprzyjemność moknąć na mojej maszynie dwukołowej. Zimno, mokro, chlapią i brudzą. Oczywista, oczywistość w wyniku której chyba się przeproszę z miejskim transportem.
Ale co z tą Barbarą? W zasadzie w Tuxtli jedynie zasnuło się chmurami na jakieś 3 dni i lało. Mocniej , słabiej , jednak poza deszczem specjalnie nikomu szkód nie wyrządziła. Co innego na wybrzeżu. Tam siała spustoszenie zalewając domy i ulice, łamiąc drzewa i przewracając samochody. Ludzi trzeba było ewakuować i zagrożenie faktycznie było realne. Nie ma żartów.
I kilka zdjęć:
